Spazm akomodacyjny potrafi mocno dać się we znaki: od zamazanego widzenia, przez bóle głowy, aż po uczucie, jakby oczy „odmawiały współpracy” po dłuższym czasie pracy z bliska. Wiele osób nie ma pojęcia, że ich problemy wzrokowe nie wynikają najczęściej z wady, lecz z przeciążenia mięśnia rzęskowego odpowiedzialnego za ustawianie ostrości. Jeszcze więcej osób nie wie, co może zrobić samodzielnie, a kiedy konieczna jest pomoc specjalisty.

Kiedy zaczynałam interesować się zdrowiem oczu, trafiłam na pojęcie, które brzmi bardzo poważnie: spazm akomodacyjny. Brzmi jak nazwa skomplikowanej choroby, prawda? A tak naprawdę dotyczy czegoś, co może zdarzyć się każdemu z nas, a zwłaszcza w świecie, w którym większość czasu spędzamy przed komputerem i telefonem.

Wzrok to jeden z naszych najcenniejszych zmysłów, a mimo to właśnie wokół niego narosło najwięcej mitów. W internecie, na forach, w rodzinnych rozmowach i nawet w poczekalniach poradni okulistycznych powtarza się wiele teorii, które delikatnie mówiąc, nie mają nic wspólnego z rzeczywistością.

W poprzednim wpisie opowiadałem o tym, czym różnią się okulary jednoogniskowe, dwuogniskowe i wieloogniskowe.Jeśli już go przeczytałeś, wiesz, że soczewki progresywne to coś w rodzaju „ulepszonej wersji” dwuogniskowych, ale dużo bardziej zaawansowanej technologicznie i wygodnej.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego jedne okulary są tanie i proste, a inne mają dziwne „linie” w szkłach albo kosztują tyle, co dobry smartfon? Wszystko zależy od tego, jakie soczewki znajdują się w oprawkach i do czego mają służyć.

Noszenie soczewek kontaktowych to ogromna wygoda- koniec z zaparowanymi okularami, ograniczonym polem widzenia i wiecznym szukaniem ich po domu.Ale uwaga! Z soczewkami jest trochę jak z prowadzeniem auta- wystarczy chwila nieuwagi, by zrobić sobie krzywdę.